Page 147 - Шындалы Бердібаев. Өсиет-өлең қалдырдым ұрпағыма
P. 147
ш т т у ш т
Дуке иге ауру тунетш,
Ем-домын да жасатан.
Сода-сайман сошлган,
Кезщде наукдн дысталан.
Крлынан шыдты Жэкецнщ,
Кумктелген ер-турман.
Зергерлт унап халдына,
Алгыс алды журтынан.
Буйымдары жасаган,
Жауын ап кездщ дулныртан.
Атанын, жолын устауга,
Немерелер1 де умтылган.
Устаган ата дукеш,
Kneai болтан бурыннан.
Эруадты Бабанъщ
Крлыменен курылган.
Тунегендергс см донып,
Ауруы бойдан сылынган.
Дуниеден отер шатында,
Шадырып алып балдарын,
Дукенге ие болуды,
Сахитына буйырган.
Ею онер де донды Сахитда,
Бабасына сиынтан.
Тунеуннлер удлмсйд,
Жадын, алые диырдан.
Атанын жолын садгай бер,
Халдьща болып мещрбан.
Имантали шырадшы,
Жандожа батыр бабама.
Эруагын ардадгап,
Жетюзт жур санага.
Кдруларын садгауда,
0тсе де кеп жыл арада.
Кызмеч егту —зор дурмет,
Жекендей улы даната.
