Page 106 - Шындалы Бердібаев. Өсиет-өлең қалдырдым ұрпағыма
P. 106
104 ш ъвт ж -т в
Артында улагатты cos калдырган,
Халдымыз макдан еткен би мен беггн,
Жылпылдап жымпостар жур арамызда,
Ойы жок орьшдаумен ел тшсгш.
0 зшше жагымпаздар жадырауда,
Алсам деп бастыктардын, атак-шенш,
Соларга сын семсерш сигтеу керек,
Дегенше “кунш кореш, тапса ебш”.
Клреуке ке»ршед1 алдындагы,
Co'iiHuti умытасыд жадындагы,
“Коцшц картаймайды деген” рас,
Елендер еске туссе, жастык шагы.
Сол кезде кайраттанып, кушке MiHin,
Талпынар коп icxepre агымдагы.
Кобещц 03iH-o3i макдаушылар,
Унамсыз карттарымныц осы жагы.
Тындайсьщ амалсыздан кулак турш,
Кдлсын деп, айтушыныц сынбай сагы
Сойлейд1 6ip-6ipine кезск бермей,
Эдпме айтылмайды нысаналы.
Шалдарым шамшыл болып бара жатыр,
Осындай мшез ашты айтсам тагы.
Кулак та бурыпгыдай еегтейдд
Жасаскдн б!збен 6ipre ол да Kopi.
Егер мен артык айткан болар ед1м,
Санасам, болымсыз деп карттыд 6epi.
Коп кэрттар жануяиы баскарып жур,
Жараскан жанга жайлы ынтымагы.
Жасаган халкымыз бар улкен ерлзк,
Осыныц аркасында тщй тендпе.
Жумылып, барлыгымыз 6ip кгещей,
Умтылган талай-талай жауды жендж.
Босанып каз1р барлык бодандыктан,
Тшсп 03iMi3rc егемещук.
Кдрттарым “кажыдым” деп жатып алма,
Келе/и колымыздан тэлхмгерлйс.
30 тамыз, 1997 ж.
